Met mijn backpack naar de maan (en terug).
Blijf op de hoogte en volg Vincent
30 November 2012 | Brazilië, Pacaraima
Op de laatste trip zijn we naar de Gran Sabana geweest. We vertrokken op zondagmorgen (na een fantastische week in Isla Margarita trouwens), om 4 uur, met zijn twaalven in de Jeep.
De Gran Sabana is, letterlijk, de Grote Savanne van Venezuela. Dit is de plaats waar Afrika als continent, lossheurde van Zuid Amerika. In de Gran Sabana in Venezeula zijn 7 tafelbergen te vinden, waarvan we de hoogte, de Roraima gingen beklimmen.
Onderweg richting de start van Roraima (Paraitepuy de Roraima) zijn we gestopt in Eldorado, waar we vol enthousiasme onze tentjes opzetten. Helaas verdween die snel, toen de muggen te voorschijn kwamen. Het was weer zover. Gelukkig vertrokken we daar meteen de volgende ochtend om door te gaan naar San Fransisco de Yuruani, waar we twee dagen bleven. We zijn van daaruit naar diverse watervallen gegaan, om vanaf te springen (+- 10 meter), of om alleen te kijken (+- 60 meter).
Bij een tussenstop op een brug, zei Kendren opeens tegen Harrison (de gids), ik spring als jij springt. Brug van 17 meter hoog. Ze had er niet zo heel goed over nagedacht, want Harrison zei prima, trok zijn shirt uit en sprong van de reling, en dat had ze niet gedacht. Dus toen gingen ik, Florian en Matt ook, en daarna sprong Kendren, na heel heel lang twijfelen. Ik zelf vond het hartstikke eng. 17 meter is hoog. Echt hoog. Maar toen ik eenmaal beneden was had ik wel een keiharde adrenalinekick :).
Na San Fransisco de Yuruani, reden we doornaar Paraitepuy de Roraima (vert: Om naar de tafelberg Roraima te gaan), hier kampeerde we een nacht met het prachtige uitzicht op 5 bergen, en gingen we de dag erna beginnen.
Er is maar een pad naar Roraima. Dat is zon 26 kilometer lang en je stijgt en daalt zo een tot twee meter per tien meter. Uiteraard moesten de tenten, en eten mee voor zes dagen, en met 20 kilo op je rug is dat best zwaar.
Op dag een gingen we van Paraitepuy de Roraima (1.300 meter hoogte) naar Rio Kukenan (1.000 meter). Rio Kukenan hebben we omgedoopt tot het PurriPurri kamp. De lievelijke zandvliegjes (PurriPurries) hebben mijn benen helemaal kapot gebeten. Niet dat er veel goeds van mijn bene over was gebleven na de delta, maar dit heeft de situatie niet bepaald verbeterd.
Onze toilet-situatie was ook weer als oud en vertrouwd. Lekker open en bloot in de bosjes (Wel PurriPurries, maar wat een uitzicht!).
Van Rio Kukenan (1.000 meter), klommen we door naar Base Camp (1.700 meter) wat aan de voet van Roraima ligt. Hier waren geen PurriPurries, maar je zat nog steeds je behoefte in de bosjes te doen.
De hele situatie werd nog hilarischer op Roraima zelf. We klommen van Base Camp (1.700 meter) naar de top (2.900 meter), hier zetten we onze tentjes op, in een zogenaamd hotel. Een plek waar je je tent droog op kunt zetten. Dus geen echt hotel.
Het bescheiden toilet van ons hotel, bestond uit de 'grote' behoefte, in een plastic tasje te doen. He-le-maal het einde natuurlijk. Je lacht je kapot als de gids aan de groep uitlegt, welke methodes je kan gebruiken. Wil je de baby, de ice cream, of de hotdog gebruiken? Hierna stop je het in een koker, die de porter mee naar beneden neemt.
En zoals gebruikelijk geworden is in onze groep vertellen we elkaar wel even welke methoden we gebruikt hebben, en of je het zou aanraden of niet?
Schaamte? Nope, dat kennen wij niet.
De top van Roraima is hartstikke vreemd. Het is er grauw, alleen maar grijze stenen, crystallen, en planten en insecten die alleen op Roraima te zien zijn. Hartstikke uniek dus. Stenen en rotsen liggen zo vreemd op elkaar, dat het lijkt alsof er geen zwaartekracht is. Nou ben ik nog nooit op de maan geweest, (echt!), maar ik denk dat dit erg vergelijkbaar is. Super gaaf.
Het gave aan de tafelberg is daarnaast dat je over de rand kan hangen, en naar beneden kan kijken. Op sommige plekken kijk je bijna een kilometer naar beneden.
Op de terugweg gingen we van de top naar Rio Tek, en van Rio Tek naar Paraitepuy de Roraima. Hier sprongen we in de Jeep om door te gaan naar een All You Can Eat - Restaurant in Brazilie, te relaxen, en de nacht door te brengen in een lodge. Met(!) een wc, met doortrek, wcbril, deur, slot, wasbak, en toiletpapier. We hebben meteen maar om plastic zakjes gevraagd, zo luxe je behoefte doen zijn we immers niet gewend.
Deze trip was echt zwaar, heftig en te gek! Helemaal top dus!
Zondag vertrekken we naar Merida, om daar de laatste(?) maand door te brengen om te werken!
Jullie horen van me!
Besos
De Gran Sabana is, letterlijk, de Grote Savanne van Venezuela. Dit is de plaats waar Afrika als continent, lossheurde van Zuid Amerika. In de Gran Sabana in Venezeula zijn 7 tafelbergen te vinden, waarvan we de hoogte, de Roraima gingen beklimmen.
Onderweg richting de start van Roraima (Paraitepuy de Roraima) zijn we gestopt in Eldorado, waar we vol enthousiasme onze tentjes opzetten. Helaas verdween die snel, toen de muggen te voorschijn kwamen. Het was weer zover. Gelukkig vertrokken we daar meteen de volgende ochtend om door te gaan naar San Fransisco de Yuruani, waar we twee dagen bleven. We zijn van daaruit naar diverse watervallen gegaan, om vanaf te springen (+- 10 meter), of om alleen te kijken (+- 60 meter).
Bij een tussenstop op een brug, zei Kendren opeens tegen Harrison (de gids), ik spring als jij springt. Brug van 17 meter hoog. Ze had er niet zo heel goed over nagedacht, want Harrison zei prima, trok zijn shirt uit en sprong van de reling, en dat had ze niet gedacht. Dus toen gingen ik, Florian en Matt ook, en daarna sprong Kendren, na heel heel lang twijfelen. Ik zelf vond het hartstikke eng. 17 meter is hoog. Echt hoog. Maar toen ik eenmaal beneden was had ik wel een keiharde adrenalinekick :).
Na San Fransisco de Yuruani, reden we doornaar Paraitepuy de Roraima (vert: Om naar de tafelberg Roraima te gaan), hier kampeerde we een nacht met het prachtige uitzicht op 5 bergen, en gingen we de dag erna beginnen.
Er is maar een pad naar Roraima. Dat is zon 26 kilometer lang en je stijgt en daalt zo een tot twee meter per tien meter. Uiteraard moesten de tenten, en eten mee voor zes dagen, en met 20 kilo op je rug is dat best zwaar.
Op dag een gingen we van Paraitepuy de Roraima (1.300 meter hoogte) naar Rio Kukenan (1.000 meter). Rio Kukenan hebben we omgedoopt tot het PurriPurri kamp. De lievelijke zandvliegjes (PurriPurries) hebben mijn benen helemaal kapot gebeten. Niet dat er veel goeds van mijn bene over was gebleven na de delta, maar dit heeft de situatie niet bepaald verbeterd.
Onze toilet-situatie was ook weer als oud en vertrouwd. Lekker open en bloot in de bosjes (Wel PurriPurries, maar wat een uitzicht!).
Van Rio Kukenan (1.000 meter), klommen we door naar Base Camp (1.700 meter) wat aan de voet van Roraima ligt. Hier waren geen PurriPurries, maar je zat nog steeds je behoefte in de bosjes te doen.
De hele situatie werd nog hilarischer op Roraima zelf. We klommen van Base Camp (1.700 meter) naar de top (2.900 meter), hier zetten we onze tentjes op, in een zogenaamd hotel. Een plek waar je je tent droog op kunt zetten. Dus geen echt hotel.
Het bescheiden toilet van ons hotel, bestond uit de 'grote' behoefte, in een plastic tasje te doen. He-le-maal het einde natuurlijk. Je lacht je kapot als de gids aan de groep uitlegt, welke methodes je kan gebruiken. Wil je de baby, de ice cream, of de hotdog gebruiken? Hierna stop je het in een koker, die de porter mee naar beneden neemt.
En zoals gebruikelijk geworden is in onze groep vertellen we elkaar wel even welke methoden we gebruikt hebben, en of je het zou aanraden of niet?
Schaamte? Nope, dat kennen wij niet.
De top van Roraima is hartstikke vreemd. Het is er grauw, alleen maar grijze stenen, crystallen, en planten en insecten die alleen op Roraima te zien zijn. Hartstikke uniek dus. Stenen en rotsen liggen zo vreemd op elkaar, dat het lijkt alsof er geen zwaartekracht is. Nou ben ik nog nooit op de maan geweest, (echt!), maar ik denk dat dit erg vergelijkbaar is. Super gaaf.
Het gave aan de tafelberg is daarnaast dat je over de rand kan hangen, en naar beneden kan kijken. Op sommige plekken kijk je bijna een kilometer naar beneden.
Op de terugweg gingen we van de top naar Rio Tek, en van Rio Tek naar Paraitepuy de Roraima. Hier sprongen we in de Jeep om door te gaan naar een All You Can Eat - Restaurant in Brazilie, te relaxen, en de nacht door te brengen in een lodge. Met(!) een wc, met doortrek, wcbril, deur, slot, wasbak, en toiletpapier. We hebben meteen maar om plastic zakjes gevraagd, zo luxe je behoefte doen zijn we immers niet gewend.
Deze trip was echt zwaar, heftig en te gek! Helemaal top dus!
Zondag vertrekken we naar Merida, om daar de laatste(?) maand door te brengen om te werken!
Jullie horen van me!
Besos
-
30 November 2012 - 22:36
Pa En Moema:
Lieve Vincent,
We hebben via google earth je verslag doorgenomen en hebben zo dus een ietsepietsie kunnen zien wat jij in het echt hebt gezien,geroken en ervaren hebt. Heel indrukwekkend allemaal. Je schrijft mooi. Vaak moeten we glimlachen als we je verslag lezen. Fijn!!
Liefs,
Pa en Moema -
03 December 2012 - 22:05
Els :
Wat een prachtige verhalen schijf je, man! Heerlijk om te lezen, en gelukkig zijn julllie allemaal zo lekker close met elkaar. Als je zoveel met elkaar deelt zit het wel goed met het groepsgevoel.
Gelukkig kan je zo genieten van die prachtige natuur. Heel bijzonder, hoor.
Veel liefs van Els en Frank -
05 December 2012 - 23:31
Rianne:
Hola Vincent,
jeetje zeg, klinkt echt gaaf die tocht! De delta was top (op die rot muggen na dan, haha) maar dit klinkt ook echt super! Kortom ben een tikkie verdrietig dat ik na de delta gestopt ben als ik dit hoor. Maar goed ik heb weer een toptijd bij de schildpadjes gehad in Costa Rica, weliswaar ook met die stomme purriepurries overal op mijn lijf, maar deze keer mocht ik gewoon op een wc mijn behoefte doen, haha.
Vermaak je nog de komende tijd, want Merida is echt leuk en oja een tour naar Los Llanos is ook echt een aanrader!
Chao, Rianne -
06 December 2012 - 17:08
Mieke:
Hoi Vincent,
Tjee zeg wat een avonturen maak jij mee. Prachtig om te lezen allemaal.
Veel plezier daar.
liefs Mieke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
