Mijn iPhone en camera zijn niet waterproof.
Blijf op de hoogte en volg Vincent
16 Oktober 2012 | Venezuela, Puerto La Cruz
Ik weet niet precies meer waar ik gebleven was, maar ik ga hier verder:
Afgelopen week kregen we verschillende trainingen, trainingen voor klimmen, uitleg van het materiaal, waar je op moet letten etcetera.
Ook kregen we kayak-les, klinkt een beetje suf, want wie heeft dat nou nodig, maar het kwam er op neer dat we leerden hoe we een kayak weer overeind konden krijgen als je omging, of hoe je er weer in moest klimmen.
Deze trainingen waren bedoeld voor het weekend, we gingen namelijk op kayak trip. Op zaterdag vetrokken we om 12 uur vanaf Playa Colorada, naar een eiland, dat drie uur kayakken uit de kust lag. Het kayakken was lang, maar er was veel te zien, veel dolfijnen, maar ook zwaardvissen die uit het water springen, echt te gek om te zien.
Toen we er waren, kwamen we aan bij een dak op wat palen waar we onze hangmatten hebben opgehangen, inmiddels ben ik daar aardig aan gewend geraakt en slaap ik er goed in, niet super maar gewoon, goed.
Om vier uur ging ik vissen met Harold, met de kayaks het water op, en met een lijntje erachter varen, ik ving drie carangas ofzo, een soort kleine tonijn, die een van de duurste op de venezuelaanse vismarkt blijkt te zijn. Uiteraard daarna klaar gemaakt, en opgegeten. Smaakte goed! Ja serieus, tegenwoordig vind ik vis wel lekker. Of misschien is dat alleen als ik ze zelf vang...
De tweede dag gingen we naar andere eilanden, op zo een twee uur kayakken weg, lag Isla Margerita, met prachtig blauw, helder water, waar we een lunch hebben gemaakt, en we anderhalf uur gezwommen hebben, het water is hier zo lekker warm :).
Toen we daarna verder gingen kwamen we op open zee terecht. Voorheen hadden we alleen op rustig water tussen eilanden in gezwommen. Het water was ruig, er waren veel golven, en er was een redelijk sterke stroming. In eerste instantie dacht iedereen, ah leuk, een beetje uitdaging. Maar al snel begon er water in de kayakken te komen. Als er op een gegeven moment te veel inkomt, kan je makkelijk omslaan. Toen mijn benen bijna helemaal onder water waren, kreeg ik een beetje de zenuwen, ik houd niet van open water om in te zwemmen, en met deze stroming zag ik het niet echt zitten om er in te liggen.
Dat gebeurde dus wel, de kayak stroomde verder vol, er kwam een golf en we sloegen om, zo een 100 meter van de kliffen. De geoefende T-rescue, de manier om een kayak weer leeg, en op zijn goede kant te krijgen, bleek niet te werken. De kayak was veels te zwaar. Louis, die ons met Cynthia en Deborah probeerde te helpen, schreeuwde tegen ons dat we naar de kliffen moesten zwemmen en hij een boot zo halen, de kayak moesten we vergeten. Harold was al afgehaakt, met Rianne en Maxie, zij waren ook volgelopen.
Dus ik zwom naar de kliffen toe, ik vond het doodeng. De golven sloegen pittig hard tegen de rotsen aan, er beet of stak iets in me been, en ik wist niet waar ik kon staan.
Om op de rotsen te komen moest ik echt een goede timing vinden, om er niet tegen aan geslagen te worden. Na even dobberen lukte het, ik stapte in koraal, en heb me voet op verschillende plekken opengehaald. Ook mijn knieeen bloedde toen ik eenmaal op de rotsen zat. De rest was al weg, en ook de kayak dobberde uit het zicht. Na een half uur kwam er een vissersboot aan. Ik moest in het water springen en er naar toe zwemmen, Matt, Clairissa, Jenniffer en Cornelia waren ook aan boord. Die waren ook omgeslagen. Toen moesten de kayakken aanboord gehaald worden, onze kayak was een halve kilometer verder gedreven, en tegen rotsen geslagen. Het roer lag er af, en de stoelen lagen eruit. Op het moment dat die aanboord ging, realiseerde ik me dat mijn iPhone en camera nog in het achter compartement zaten. Die kon ik wel op mijn buik schrijven.
Toen alle kayaks aan boord waren gingen we naar het dorpje waar de vissersmannen die ons hielpen vandaan kwamen, het was niet zo ver. Ze deden alles voor ons, ze sprongen in ondiep water om schoenen eruit te reden, of spullen, en ze wouden er niets voor terug. Toen ik mijn eastpak opendeed zat deze vol met water, ook de dry-bag waar de elektronica in zat was hier niet tegen bestand geweest, hij was halfvol met water.
Op dat moment deed het me niet zo veel dat mijn iPhone en camera (Sorry, steef!) verzopen waren, ik was allang blij dat ik oke was. De situatie was echt gevaarlijk en de schrik zat er goed in. Ik kreeg een zak rijst van de vissermannen en zoet water om de elektronica in te doen. Ze wouden geen geld hebben, alleen helpen. Dit zijn echt goede mensen.
Faith in humanity = restored.
Het is nu twee dagen later en mijn iPhone is niet wakker geworden, de camera ook niet. Morgen probeer ik mijn iPhone in het stopcontact te doen, misschien dat dat nog werkt maar ik beschouw het als verloren.
Ik baal er nu meer van als eerst, maar realiseer me ook in wat voor gevaar we waren. We mogen echt van geluk spreken dat iedereen er goed vanaf is gekomen!
De kayak trip was dus een avontuur, we hebben ook mooie dingen gezien, dus het was wel gaaf.
En het was heel leerzaam!
Muchos besos uit het warme venezuela!
Afgelopen week kregen we verschillende trainingen, trainingen voor klimmen, uitleg van het materiaal, waar je op moet letten etcetera.
Ook kregen we kayak-les, klinkt een beetje suf, want wie heeft dat nou nodig, maar het kwam er op neer dat we leerden hoe we een kayak weer overeind konden krijgen als je omging, of hoe je er weer in moest klimmen.
Deze trainingen waren bedoeld voor het weekend, we gingen namelijk op kayak trip. Op zaterdag vetrokken we om 12 uur vanaf Playa Colorada, naar een eiland, dat drie uur kayakken uit de kust lag. Het kayakken was lang, maar er was veel te zien, veel dolfijnen, maar ook zwaardvissen die uit het water springen, echt te gek om te zien.
Toen we er waren, kwamen we aan bij een dak op wat palen waar we onze hangmatten hebben opgehangen, inmiddels ben ik daar aardig aan gewend geraakt en slaap ik er goed in, niet super maar gewoon, goed.
Om vier uur ging ik vissen met Harold, met de kayaks het water op, en met een lijntje erachter varen, ik ving drie carangas ofzo, een soort kleine tonijn, die een van de duurste op de venezuelaanse vismarkt blijkt te zijn. Uiteraard daarna klaar gemaakt, en opgegeten. Smaakte goed! Ja serieus, tegenwoordig vind ik vis wel lekker. Of misschien is dat alleen als ik ze zelf vang...
De tweede dag gingen we naar andere eilanden, op zo een twee uur kayakken weg, lag Isla Margerita, met prachtig blauw, helder water, waar we een lunch hebben gemaakt, en we anderhalf uur gezwommen hebben, het water is hier zo lekker warm :).
Toen we daarna verder gingen kwamen we op open zee terecht. Voorheen hadden we alleen op rustig water tussen eilanden in gezwommen. Het water was ruig, er waren veel golven, en er was een redelijk sterke stroming. In eerste instantie dacht iedereen, ah leuk, een beetje uitdaging. Maar al snel begon er water in de kayakken te komen. Als er op een gegeven moment te veel inkomt, kan je makkelijk omslaan. Toen mijn benen bijna helemaal onder water waren, kreeg ik een beetje de zenuwen, ik houd niet van open water om in te zwemmen, en met deze stroming zag ik het niet echt zitten om er in te liggen.
Dat gebeurde dus wel, de kayak stroomde verder vol, er kwam een golf en we sloegen om, zo een 100 meter van de kliffen. De geoefende T-rescue, de manier om een kayak weer leeg, en op zijn goede kant te krijgen, bleek niet te werken. De kayak was veels te zwaar. Louis, die ons met Cynthia en Deborah probeerde te helpen, schreeuwde tegen ons dat we naar de kliffen moesten zwemmen en hij een boot zo halen, de kayak moesten we vergeten. Harold was al afgehaakt, met Rianne en Maxie, zij waren ook volgelopen.
Dus ik zwom naar de kliffen toe, ik vond het doodeng. De golven sloegen pittig hard tegen de rotsen aan, er beet of stak iets in me been, en ik wist niet waar ik kon staan.
Om op de rotsen te komen moest ik echt een goede timing vinden, om er niet tegen aan geslagen te worden. Na even dobberen lukte het, ik stapte in koraal, en heb me voet op verschillende plekken opengehaald. Ook mijn knieeen bloedde toen ik eenmaal op de rotsen zat. De rest was al weg, en ook de kayak dobberde uit het zicht. Na een half uur kwam er een vissersboot aan. Ik moest in het water springen en er naar toe zwemmen, Matt, Clairissa, Jenniffer en Cornelia waren ook aan boord. Die waren ook omgeslagen. Toen moesten de kayakken aanboord gehaald worden, onze kayak was een halve kilometer verder gedreven, en tegen rotsen geslagen. Het roer lag er af, en de stoelen lagen eruit. Op het moment dat die aanboord ging, realiseerde ik me dat mijn iPhone en camera nog in het achter compartement zaten. Die kon ik wel op mijn buik schrijven.
Toen alle kayaks aan boord waren gingen we naar het dorpje waar de vissersmannen die ons hielpen vandaan kwamen, het was niet zo ver. Ze deden alles voor ons, ze sprongen in ondiep water om schoenen eruit te reden, of spullen, en ze wouden er niets voor terug. Toen ik mijn eastpak opendeed zat deze vol met water, ook de dry-bag waar de elektronica in zat was hier niet tegen bestand geweest, hij was halfvol met water.
Op dat moment deed het me niet zo veel dat mijn iPhone en camera (Sorry, steef!) verzopen waren, ik was allang blij dat ik oke was. De situatie was echt gevaarlijk en de schrik zat er goed in. Ik kreeg een zak rijst van de vissermannen en zoet water om de elektronica in te doen. Ze wouden geen geld hebben, alleen helpen. Dit zijn echt goede mensen.
Faith in humanity = restored.
Het is nu twee dagen later en mijn iPhone is niet wakker geworden, de camera ook niet. Morgen probeer ik mijn iPhone in het stopcontact te doen, misschien dat dat nog werkt maar ik beschouw het als verloren.
Ik baal er nu meer van als eerst, maar realiseer me ook in wat voor gevaar we waren. We mogen echt van geluk spreken dat iedereen er goed vanaf is gekomen!
De kayak trip was dus een avontuur, we hebben ook mooie dingen gezien, dus het was wel gaaf.
En het was heel leerzaam!
Muchos besos uit het warme venezuela!
-
16 Oktober 2012 - 20:05
Floor:
Hee Vin!
Jeemig man, wat zijn wij hier geschrokken van je kajak-avontuur! Pim vertelde het via de whap en we schrokken ons echt dood! Gelukkig vertelde hij gelukkig al gauw dat het goed met je ging. We zijn dan ook hier echt heel blij dat je er goed vanaf gekomen bent!:) Klinkt trouwens allemaal zo gaaf daar, en je eet zelfs nu vis! Gaat de goede kant op haha:) Ik hoop dat je Iphone en je camera op een wonderbaarlijke wijze het nog gaan doen. Heel veel plezier en doe voorzichtig! Groetjes vanuit het koude, natte Nederland! Liefs Floor
-
16 Oktober 2012 - 20:53
Marije:
Vinnaaay!
Echt super om weer even wat te lezen. Net als iedereen ben ik heel blij dat je nog veilig bent. Care about the iphone right!
Anywayss! Het klinkt allemaal echt top wat je daar meemaakt. Heel erg jaloers. Dus geniet, maak er een toptijd van!
Dat slapen in een hangmat ken ik.. haha. Ik heb het ooit 1 nacht gedaan en ik zeg "NOOIT MEER". Maar goed dat je er aan begint te wennen.
En tja; nu ben jij dus geen "Vegetarier die geen vlees eet" meer...
Anywayss! Groetjes aan alle dolfijnen daar.
Dat klinkt echt ziek xp
Wij missen jouw hier wel hoor!
xx Marije -
17 Oktober 2012 - 14:08
Mieke:
Vinc, wat een avontuur en verhaal!!!
Ontzettend balen van je fototoestel en iphone. Maar bekijk het maar van de positieve kant, je hebt een hele goede reden om de nieuwste iphone te kopen. Dan is het toch nog allemaal ergens `goed` voor geweest.
Veel plezier daar.
xxx Mieke -
17 Oktober 2012 - 16:11
Nico En Dorina:
Lieve Vincent,
We zijn erg blij dat we dit griezelige verhaal eerst via de telefoon van je hebben gehoord.
Erg fijn dat alles zo goed is afgelopen. Het lijkt ons wel helemaal te gek om al peddelend de dolfijnen om je heen te hebben. We gunnen je nog een heel mooie tijd!
liefs,
"Pa en Moema" -
20 Oktober 2012 - 21:41
Vincent Bijman:
Bedankt voor jullie reacties! :).
Maar no worries, zonder iPhone en camera heb ik alsnog een toptijd hier! -
20 Oktober 2012 - 21:41
Vincent Bijman:
Bedankt voor jullie reacties! :).
Maar no worries, zonder iPhone en camera heb ik alsnog een toptijd hier!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
